| Резюме: | De voorbije vijf seizoenen stond hij amper 47 keer onder de lat, en toch is Maarten Stekelenburg (38) zondagavond Oranjes nummer één. Dankzij een dopingzaak werd hij de oudste speler op dit EK en dankzij een coronacase heeft hij nu zijn basisplaats beet. “Een keuze op basis van het gevoel.” Opa’s aan de top, het feesten kan niet op. Alle respect voor Yuri Zhirkov (37 jaar en 295 dagen), Goran Pandev (37 jaar en 319 dagen), Pepe (38 jaar en 105 dagen) en Craig Gordon (38 jaar en 162 dagen), dat ze er anno 2021 nog bij zijn op het EK. Maar er kan maar één speler de oudste zijn en dat is Maarten Stekelenburg, met zijn 38 jaar en 262 dagen. Hiep hiep voor de Nederlandse doelman, die zeventien (!) jaar geleden – in september 2004 – zijn debuut maakte voor Oranje en in 2008 het stokje overnam van Edwin van der Sar. Maar dat hij nu nog tussen de palen zou staan en überhaupt in de selectie zou zitten: neen, dat was niet voorzien. Daar is wel wat hoerenchance mee gemoeid. Spijtige trainerswissels Even terug naar juni vorig jaar. Had het EK toen plaatsgevonden zoals voorzien, dan had Stekelenburg het vanuit zijn luie zetel gevolgd. Voor het eerst had hij een heel seizoen lang geen minuut gekeept. Bij Everton stond hij volledig in de schaduw van Jordan Pickford en dus zat zijn carrière officieel in het slop. Gek toch, want in 2010 bezorgde hij Nederland ei zo na de wereldtitel en lag de wereld aan de voeten van de Ajacied. Een jaar later trok hij naar AS Roma voor zijn eerste buitenlandse avontuur, maar al snel bleek het gras aan de overkant allerminst groener. Door een trainerswissel (Luis Enrique out, Zeman in) verloor hij zijn plaats en trok hij naar Fulham, waar hem net hetzelfde (Meulensteen out, Magath in) overkwam. Na een mislukte uitleenbeurt aan Monaco gooide Ronald Koeman hem een reddingsboei toe – zijn landgenoot liet hem weer spelen bij Southampton en nam hem mee naar Everton. Maar daar raakte hij door een blessure al snel uit beeld en daardoor speelde Stekelenburg uiteindelijk jarenlang tweede viool. Wat was hij, in juni vorig jaar, dus blij dat zijn contract afliep en dat niemand minder dan Van der Sar – intussen algemeen directeur van Ajax – aanklopte en hem een comeback aanbood. Stekelenburg: “In Nederland is er maar één club voor mij, dus als die belt, is het niet moeilijk. Ik zei tegen mijn zaakwaarnemer: maak het maar rond. Binnen 24 uur was het geregeld.” Leuk voor hem, maar op dat moment is een nieuwe selectie voor Oranje – de laatste dateert uit 2017 – allesbehalve in zicht. Hij weet immers dat hij in Amsterdam de doublure wordt van André Onana. De Kameroener is de onbetwistbare nummer één en moet geld opbrengen. Maar dan is daar plots… een dopingzaak. Eind oktober 2020 test Onana bij een onaangekondigde controle positief op het gebruik van furosemide. “Gewoon een foutje”, pleit hij, want hij heeft een plaspil van zijn vrouw genomen in plaats van een aspirientje, maar de UEFA schorst hem in februari alsnog een jaar vanwege nalatigheid. Stekelenburg neemt zijn plekje in en zet alvast een eerste stapje richting EK. Steun van Van der Vaart Het is wel even wennen, want waarnemers merken tijdens de wedstrijden op dat de doelman-op-leeftijd toch wat aan snelheid heeft ingeboet – bij het uitkomen, bijvoorbeeld. Maar matchritme doet hem goed en als Frank de Boer begin maart zijn voorselectie voor de WK-kwalificatieduels bekendmaakt, is Stekelenburg er – na amper negen wedstrijden voor Ajax – zowaar weer bij. Op dat moment is hij nog maar derde keus, maar in Turkije, waar Oranje met de billen bloot gaat, schuift hij zonder te spelen nog verder op in de pikorde, toch in het hoofd van De Boer. Tim Krul (33) moet immers Jasper Cillessen (32) vervangen, die uitvalt met een knieblessure, en krijgt de nodige kritiek nadat hij zich vier keer heeft moeten omdraaien. Ex-ploegmaat en analist Rafael van der Vaart doet in de media nog een extra goed woordje: “Stekelenburg is voor mij de best mogelijke nummer één.” Toch is het Cillessen – intussen weer fit en in doel bij Valencia – die zich eind mei opmaakt om titularis te spelen op het EK. Dat lijdt geen twijfel. Tot het coronavirus er anders over beslist. Vlak voor het oefenkamp in Portugal test Cillessen positief, waardoor hij pas later kan aansluiten. Kán, maar niet zál, want De Boer beslist uiteindelijk om geen risico’s te nemen en hem thuis te laten. Een beslissing waar hij de nodige kritiek voor krijgt, want is dat wel nodig? Hoe dan ook, hij moet nu kiezen tussen Krul en Stekelenburg, en beiden krijgen hun kans in de oefencampagne – de ene tegen Schotland, de andere tegen Georgië. Krul slikt twee goals, Stekelenburg houdt vlotjes de nul en dus is De Boer nu helemaal zeker. “Het was een moeilijke beslissing, maar ik heb mijn gevoel gevolgd en gekozen voor Maarten”, aldus De Boer, daags voor de openingsmatch tegen Oekraïne. Een verrassing is dat niet meer. Maar een mooi verhaal wel, hoerenchance of niet. Benieuwd of de EK-opa zijn ploeg de komende weken recht kan houden. |