De coronakuren van Novak Djokovic, het onverwachte afscheid van Ash Barty, de rollercoaster van Rafael Nadal, de uitsluiting van de Russen en het wangedrag van Alexander Zverev en co: op de vooravond van Roland-Garros bespreekt Mats Wilander (57), als drievoudig winnaar in Parijs en analist voor Eurosport een stem met gezag, de meest controversiële momenten uit tennisjaar 2022.
1. De grillen van Novak Djokovic
Situatie: ’s Werelds bekendste vaccinweigeraar torpedeerde – ongeprikt en dus ongewenst – eigenhandig zijn Australische en Amerikaanse voorjaar. Pas een maand geleden betrad hij weer voluit het circuit. Aanvankelijk wat roestig, maar vorige week domineerde hij als vanouds in Rome.
Commentaar Mats Wilander: “Ik ben niet verbaasd met het niveau dat Djokovic in Rome bereikte. Die man bezit zoveel talent dat hij ooit wel eens opnieuw zo’n piek zou halen. Nochtans had ik na Monte Carlo (waar Djokovic in de eerste ronde verloor, nvdr) wel wat vragen. Het is niet zo makkelijk om just like that grote matchen te spelen of driesetters op gravel met succes af te werken. Ik vermoed dat hij met veel zelfvertrouwen naar Parijs is afgezakt. Maar de allerbeste Novak hebben we dit seizoen uiteraard nog niet gezien. Ook in de finale tegen Tsitsipas in Rome moest hij met name in de tweede set wat dipjes doorworstelen. Maar op de belangrijke punten sloeg hij wel toe. En wat de Australian Open betreft… Je kan zijn verbanning unfair noemen en betreuren dat het een impact had op de geschiedenis van het tennis, maar daden hebben nu eenmaal gevolgen. Net zoals zijn uitsluiting op de US Open 2020 (waar Djokovic onbewust een bal tegen een lijnrechter mepte, nvdr) kan hij zelfs sterker worden door alle heisa van de voorbije maanden. Met de juiste attitude, wel te verstaan. Of ik zijn beginselvastheid bewonderde? Het is knap dat hij zijn principes zo hoog acht, maar ik twijfel. Ik heb natuurlijk het grootste respect voor Novak als speler, maar ik heb toch mijn reserves bij mensen die weigeren te doen wat de meerderheid doet. Maar in onze democratieën mag iedereen kiezen wat hij doet of zegt.”
2. Het onverwachte afscheid van Ash Barty
Situatie: Op haar 25ste, als nummer 1 van de wereld en titelhoudster van zowel Wimbledon als de Australian Open trok Ash Barty de deur achter zich dicht. Principes boven palmares, geluk boven geld: zo motiveerde ze haar besluit.
Commentaar Mats Wilander: “Spelers uit mijn generatie, die actief waren in de jaren tachtig, hebben veel begrip voor haar beslissing. Velen van ons haakten af als midtwintigers. Ik ben zelf voor een paar jaar gestopt op mijn 27ste. Mijn drive was wat afgebot en ik ontdekte steeds meer dat het leven nog andere dingen te bieden had. Ik bewonder Ash dat ze haar hart gevolgd heeft eerder dan het geld achterna loopt of buigt voor de druk van pers en publiek. Op haar manier heeft ook Naomi Osaka de voorbije jaren aangetoond dat topsport en emoties zo nauw verbonden zijn.”
3. De extreme emoties van Rafael Nadal
Situatie: Geen enkele tennisser (m/v) kende dit jaar zo’n extreme emoties als Rafael Nadal (35). Vier maanden nadat hij op krukken een Spaans ziekenhuis had verlaten, vrezend voor zijn toekomst als atleet, haalde hij eind januari op de Australian Open een recordverbrekende 21ste grand slam-zege binnen. Vervolgens zette hij met 21 winstmatchen op rij zijn beste voorjaar ooit neer, maar nadien begonnen lijf en leeftijd weer op te spelen. Een ribblessure zette hem vijf weken aan de kant, een voetblessure vergalde zijn terugkeer in Madrid en Rome. De Spanjaard twijfelde vervolgens zelf luidop aan zijn Parijse perspectieven.
Commentaar Mats Wilander: “Iedereen was verbaasd dat hij zo geweldig aan het seizoen begon. Ook ik, zeker omdat het hardcourt in Melbourne zowat zijn minst favoriete ondergrond is. Lange tijd zag het ernaar uit dat hij de finale van de Australian Open in drie sets zou verliezen. Dan zouden we op dit moment een heel ander verhaal schrijven. Maar hij bracht tegen Daniil Medvedev de mooiste comeback ooit tot stand. Hij maakte onder meer dankbaar gebruik van het feit dat hij twaalf matchen op dezelfde baan mocht spelen (zeven tijdens de AO, vijf in een voorbereidingstornooi, nvdr). Wat in Rome gebeurde, verbaast me evenmin. Hij heeft nu eenmaal dat kwetsbare lijf. Maar die man heeft zoveel ervaring dat hij zelfs met een wat mindere vorm in Parijs van start kan gaan en tijdens het tornooi kan groeien naar zijn piek. Het was toch opnieuw bewonderenswaardig hoe hij in Rome knokte tegen de pijn in zijn voet. Hij lijdt nog liever dan op te geven. Een forfait vindt hij een gebrek aan respect voor zijn tegenstander en voor het publiek. Als hij Parijs haalt, zal hij alleszins zijn uiterste best doen. Maar of hij zijn beste niveau haalt? Twijfelachtig.“
4. Het wangedrag van Alexander Zverev
Situatie: Niet alleen rond de voetbalvelden laait het hooliganisme weer op, dit was ook het voorjaar waarin nogal wat jongens in tennisplunje de kolder in de kop kregen. Grootste belhamel was Alexander Zverev, die in Mexico de stoel van de scheidsrechter met zijn racket molesteerde (en de arme man zelf slechts nipt spaarde). De tennisbonzen lieten hem ontsnappen met een voorwaardelijke schorsing van 8 weken en een kleine 90.000 euro aan boetes – drinkgeld voor een multimiljonair.
Commentaar Mats Wilander: “De ATP zou vaker wat strenger kunnen optreden. En zeker wat consequenter. Kijk, Djokovic wordt voor een onvrijwillige actie op de US Open uitgesloten, terwijl Zverev na een zwaarder vergrijp gewoon mocht doorspelen. Sasha Zverev richtte zijn woede niet alleen op zijn eigen materiaal maar ook op de stoel van de ref. Een bewuste actie was dat, die ref zat er niet op zijn gemak. Ik vind ook dat er strengere straffen voor tanking moeten komen. Wie zijn best niet doet, moet meteen uit de match verwijderd worden. Ik haat het als spelers hun eigen spullen kapot maken. De meerderheid van de mensen bezit slechts een racket. Als dat stuk gaat, kunnen ze niet spelen. En wat voor voorbeeld is dat destructieve gedrag voor kinderen? Sasha zou meteen uit het tornooi verwijderd moeten geweest zijn, met nog enkele extra weken bovenop. Als mijn zoon zijn racket zou breken, dan zou ik hem een heel lange tijd van het veld weghouden. Hopelijk heeft Zverev zijn les geleerd.”
5. De uitsluiting van Russische spelers
Situatie: Het krijgsgeweld in het Oosten weegt ook op het tennis. Roland-Garros voert geen boycot door, maar Wimbledon weert eind juni alle Russische en Wit-Russische spelers (m/v). Daniil Medvedev (ATP 2), Andrey Rublev (ATP 7), Aryna Sabalenka (WTA 7) en Victoria Azarenka (WTA 15) zijn de voornaamste slachtoffers.
Commentaar Mats Wilander: “Het is altijd moeilijk in te schatten welke impact een bepaalde beslissing heeft. Natuurlijk is het goed dat de wereld – op zoveel mogelijk manieren - protesteert tegen de Russische agressie. Dat nationale ploegen op een WK voetbal of tijdens de Olympische Spelen, als duidelijke vertegenwoordigers van een land en een regime, aan de zijlijn moeten blijven, lijkt me perfect verdedigbaar. Maar individuele atleten viseren, die uiteindelijk niet rechtstreeks betrokken zijn bij die oorlog? Welk effect zou dat hebben op de situatie in Oekraïne of op Vladimir Poetin? Ik denk niet dat het Russische regime zich iets aantrekt van het feit dat Daniil Medvedev niet mag spelen in Wimbledon. Het is trouwens niet de eerste keer dat een land een ander land binnenvalt. Heeft Wimbledon toen gelijkaardige maatregelen genomen? Maar anderzijds wil je inderdaad niet dat Rusland een eventuele zege van Medvedev zou gebruiken als propagandamiddel. Kortom: een moeilijke kwestie. Maar het is alleszins goed dat daarover een debat woedt.”
Alles van Roland Garros is te volgen via discovery+
|