Σε μια δήλωση της USA Today στις 26 Μαρτίου, ο John M. Bridgeland, διευθυντής του Συμβουλίου Εσωτερικής Πολιτικής του Λευκού Οίκου υπό τον Πρόεδρο Τζορτζ Μπους, εξέφρασε παρομοίως τον θαυμασμό του για τον Zelensky και της υποτιθέμενης δέσμευσης της Ουκρανίας στη δημοκρατία. «Ο κόσμος βλέπει τη γενναιότητα του Ουκρανού προέδρου Volodymyr Zelensky και του ουκρανικού λαού, που είναι πρόθυμοι να πεθάνουν για να υπερασπιστούν τη δημοκρατία και την ελευθερία τους», έγραψε.
Πράγματι, ο Μπρίτζλαντ είπε:
«Κανένα κόστος δεν είναι πολύ υψηλό [για τους Ουκρανούς] για να υπερασπιστούν τη δημοκρατία τους και την αγαπημένη τους Ουκρανία».
Ο συνεργάτης του Fox News και πρώην επικεφαλής του σταθμού της CIA, Νταν Χόφμαν στο ίδιο μήκος κύματος υποστήριξε ότι:
«Αυτό που φοβίζει τον Βλαντιμίρ Πούτιν στην καρδιά αυτής της σύγκρουσης είναι η δημοκρατία. Δεν είναι ότι το ΝΑΤΟ αντιπροσωπεύει μια απειλή για τη Ρωσία». Πρόσθεσε ότι «ο Πούτιν δεν μπορούσε να απολαύσει μια δημοκρατία στα σύνορά του με ρωσόφωνο πληθυσμό και εμπορικούς δεσμούς με την Ευρώπη. Γι' αυτό εξαπέλυσε αυτή τη βάναυση επίθεση που έχει προκαλέσει το θάνατο τόσο πολλών Ουκρανών αμάχων, αθώων πολιτών».
Η αντίληψη ότι η Ουκρανία ήταν ένα τόσο ελκυστικό δημοκρατικό μοντέλο στην Ανατολική Ευρώπη που η ύπαρξη και μόνο της χώρας τρομοκρατούσε τον Πούτιν μπορεί να είναι ένας παρήγορος μύθος για τους πολιτικούς και τους ειδικούς των ΗΠΑ, αλλά είναι μύθος. Η Ουκρανία απέχει πολύ από το να είναι ένα πρότυπο δημοκρατίας και καπιταλισμού και ένας ακαταμάχητος μαγνήτης για τις μάζες της Ρωσίας που στενάζουν. Η πραγματικότητα είναι πιο σκοτεινή και ανησυχητική: η Ουκρανία είναι από καιρό μια από τις πιο διεφθαρμένες χώρες στο διεθνές σύστημα.
Στην ετήσια έκθεσή της που δημοσιεύθηκε τον Ιανουάριο του 2022, η Διεθνής Διαφάνεια κατέταξε την Ουκρανία στην 123η θέση από τις 180 χώρες που εξέτασε, με βαθμολογία 32 σε κλίμακα από ένα έως 100 μονάδες. Συγκριτικά, η διαβόητη διεφθαρμένη Ρωσία κατατάχθηκε ελαφρώς χαμηλότερα, 139η, με βαθμολογία 29.
Το ιστορικό της Ουκρανίας όσον αφορά την προστασία της δημοκρατίας και των πολιτικών ελευθεριών δεν είναι πολύ καλύτερο από τις επιδόσεις της στον τομέα της διαφθοράς.
Στην έκθεση του Freedom House για το 2022 , η Ουκρανία περιλαμβάνεται στην κατηγορία «εν μέρει ελεύθερη», με βαθμολογία 61 στα πιθανά 100. Άλλες χώρες σε αυτήν την κατηγορία περιλαμβάνουν προπύργια της φιλελεύθερης δημοκρατίας όπως οι Φιλιππίνες του Ροντρίγκο Ντουτέρτε (55), η Σερβία (62). ), η Ουγγαρία (59) και η Σιγκαπούρη (47).
Είναι ενδιαφέρον ότι η Ουγγαρία -η οποία έχει γίνει στόχος ζωηρής κριτικής μεταξύ των προοδευτικών στη Δύση λόγω της συντηρητικής κοινωνικής πολιτικής του Πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν- κατατάσσεται οκτώ βαθμούς υψηλότερα από την Ουκρανία, η οποία δέχεται άκριτα επαίνους από τις ίδιες δυτικές ιδεολογικές φατρίες.
Ακόμη και πριν ξεσπάσει ο πόλεμος, υπήρχαν άσχημα παραδείγματα αυταρχισμού στην πολιτική διακυβέρνηση της Ουκρανίας.
Λίγους μήνες μετά την επανάσταση του Μαϊντάν του 2014, υπήρξαν προσπάθειες να πνιγούν οι εγχώριες φωνές που ασκούσαν κριτική, οι οποίες προσπάθειες πλήθυναν καθώς περνούσαν τα χρόνια. Ουκρανοί αξιωματούχοι παρενόχλησαν επίσης πολιτικούς αντιφρονούντες , υιοθέτησαν μέτρα λογοκρισίας και απαγόρευσαν ξένους δημοσιογράφους τους οποίους θεωρούσαν επικριτές της ουκρανικής κυβέρνησης και των πολιτικών της.
Τέτοιες επιθετικές ενέργειες επικρίθηκαν από τη Διεθνή Αμνηστία, το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη και άλλους ανεξάρτητους παρατηρητές.
Το τάγμα νεοναζί Azov αποτελούσε αναπόσπαστο μέρος του στρατιωτικού μηχανισμού και του μηχανισμού ασφαλείας του Προέδρου Πέτρο Ποροσένκο και διατήρησε αυτόν τον ρόλο κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Ζελένσκι.
Πράγματι, ορισμένα κατασταλτικά μέτρα βάθυναν υπό τον Ζελένσκι ακόμη και πριν από το ξέσπασμα του πολέμου με τη Ρωσία.
Τον Φεβρουάριο του 2021, η ουκρανική κυβέρνηση έκλεισε πολλά (κυρίως, αλλά όχι εξ ολοκλήρου υπέρ της Ρωσίας) ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης. Το έκαναν με βάση εντελώς ασαφή πρότυπα. Ο Ζελένσκι χρησιμοποίησε τώρα τον πόλεμο ως δικαιολογία για την παράνομη απαγόρευση 11 κομμάτων της αντιπολίτευσης και την εθνικοποίηση πολλών μέσων ενημέρωσης.
Αυτά είναι ελαχίστως κατάλληλα μέτρα σε μια δημοκρατία, ακόμη και σε καιρό πολέμου.
Είναι απολύτως σκόπιμο να συμπάσχουμε με τους Ουκρανούς που βιώνουν τρομερά δεινά ως αποτέλεσμα της απόφασης του Βλαντιμίρ Πούτιν να ξεκινήσει έναν πόλεμο. Όποιο κι αν ήταν το επίπεδο των προκλήσεων από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ και την προθυμία της Ουκρανίας να συνεργαστεί σε αυτές τις προκλήσεις, η απάντηση της Ρωσίας ήταν υπερβολική. Δημιούργησε μια επικίνδυνη παραβίαση της ειρήνης στην Ευρώπη και μια ανθρωπιστική καταστροφή.
Ωστόσο, μπορεί κανείς να καταδικάσει τις ενέργειες του Πούτιν και ακόμη και να επευφημήσει τη στρατιωτική αντίσταση της Ουκρανίας χωρίς να καλλιεργήσει μια ψεύτικη εικόνα του πολιτικού συστήματος της Ουκρανίας. Η χώρα δεν είναι σύμβολο ελευθερίας και φιλελεύθερης δημοκρατίας και ο πόλεμος δεν είναι μια υπαρξιακή πάλη μεταξύ δημοκρατίας και αυταρχισμού. Στην καλύτερη περίπτωση, η Ουκρανία είναι μια διεφθαρμένη, οιονεί δημοκρατική οντότητα με ανησυχητικές κατασταλτικές πολιτικές.
Δεδομένης αυτής της απογοητευτικής πραγματικότητας, οι εκκλήσεις προς τους Αμερικανούς να «σταθούν με την Ουκρανία» είναι άστοχες. Η διατήρηση της ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας σίγουρα δεν αξίζει τόσο ώστε οι ΗΠΑ να βρεθούν σε πόλεμο με μια χώρα οπως η Ρωσία που διαθέτει πυρηνικά όπλα.
* Ο Ted Galen Carpenter είναι ανώτερος συνεργάτης για σπουδές άμυνας και εξωτερικής πολιτικής στο Ινστιτούτο Cato. Υπήρξε διευθυντής των μελετών εξωτερικής πολιτικής του Ινστιτούτου Cato (1986 – 1995) και αντιπρόεδρος για μελέτες άμυνας και εξωτερικής πολιτικής (1995 – 2011). Το Ινστιτούτο CATO, ένα από τα πιο αναγνωρισμένα think tanks παγκοσμίως και μέσα στα πιο επιδραστικά φιλελεύθερα think tanks στις ΗΠΑ. Mε άρθρα του αναφέρεται στις κινήσεις εκ μέρους των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ που πυροδότησαν τον πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας.